Review Ford Explorer onderscheidend vermogen

De Ford Explorer staat op een platform dat is ingekocht bij Volkswagen. Maar volgens zijn makers heeft de elektrische SUV genoeg onderscheidend vermogen: zijn onderstel is anders afgestemd, het design van binnen- en buitenkant is in eigen huis ontwikked en de auto biedt de ‘value for money’ die je van een Ford mag verwachten.

Ford en Volkswagen werken al jaren nauw samen. Op bedrijfswagengebied heeft dat geleid tot de ontwikkeling van de huidige Ford Transit Connect en Volkswagen Caddy, evenals die van de nog altijd okselfrisse Ford Transit Custom en kersverse VW Transporter. Bij de personenauto’s is het veel minder goed zichtbaar dat beide concerns zo goed met elkaar kunnen opschieten. Nadat Volkswagen een keer zijn magazijnsleutels had laten slingeren, zag Ford echter zijn kans schoon om op het modulaire elektrische MEB-platform een gloednieuwe middelklasse-SUV te bouwen: de Explorer. Beide merken leven nog steeds op goede voet.

Magische weerklank

Tegenwoordig vernoemt Ford zijn nieuwste EV’s naar iconische modellen die nog steeds hele volksstammen in vervoering brengen. Volgens deze ‘Hero Nameplates’-strategie kwam de Mustang Mach-E ter wereld als eerbetoon aan de legendarische 'ponycar' uit 1964. Ook de nieuwe Ford Capri moet de liefhebber van weleer weer in vervoering brengen – maar ook de moderne koper die ‘Capri’ gewoon een heel coole naam vindt en zich de gelijknamige klassieker helemaal niet kan herinneren. Beide Capri-klanten zullen de hoge instap waarderen.

De nieuwe Explorer is vernoemd naar een joekel van een Amerikaanse SUV. Die bleef bij ons vrij onbekend, dus niemand neemt daar aanstoot aan. Maar aan de andere kant van de Atlantische Oceaan heeft de naam ‘Explorer’ een magische weerklank. Hoe dan ook: de nieuwe EV – die niet naar de VS verscheept wordt – straalt uit dat hij het avontuur niet schuwt, al zullen de meeste kopers ’m op de eerste plaats kiezen voor zijn praktische eigenschappen en ‘value for money’.

De nieuwe Ford Explorer is dus gebaseerd op het modulaire MEB-platform van Volkswagen. Of beter gezegd: van de Volkswagen Group. Want naast VW’s hele ID-familie maken ook de Audi Q4 e-tron, Cupra Born en Tavascan en Skoda Elroq en Enyaq er dankbaar gebruik van. Met het MEB-platform heeft Ford een beproefd fundament in huis gehaald. De combinaties van batterijen en elektromotoren die in de Explorer worden aangeboden, zijn identiek aan die van de Volkswagen ID.4 en ID.5.

In de testauto – een Explorer Extended Range RWD in Premium-uitvoering – gaat het daarbij om een batterijpakket met een bruikbare capaciteit van 77 kWh. Volgens de WLTP-berekeningen doorbreekt de Explorer daarmee de magische grens van 600 kilometer. Met een opgegeven WLTP-verbruik van 14,5 kWh/100 km zou de batterij namelijk pas leeg zijn bij … 602 km. Hoe dan ook een knappe prestatie, al wordt het in de praktijk een hele kluif om die afstand uit een volle batterij te persen. Een actieradius van 450 à 500 kilometer, bij een gemiddeld verbruik van 17,0 à 17,5 kWh/100, lijkt een stuk reëler. Snelladen gaat met een piekvermogen van een niet bijzonder indrukwekkende 135 kW. Van 10 naar 80 procent opladen duurt in het gunstigste geval 28 minuten.

In de Explorer Extended Range RWD zorgt een 286 pk sterke elektromotor op de achteras voor de aandrijving – net zoals bij VW’s ID’s. Het maximum koppel bedraagt 545 Nm. En dat maakt van de Explorer een rappe sprinter. Met het acceleratiepedaal tegen het metaal, zit je in 6,4 tellen op 100 km/h. Leuk voor de statistieken, en het is een veilige gedachte dat je je in penibele situaties altijd kunt beroepen op de krachtreserves van de Explorer.

Onbelemmerd zicht

Met een lengte van 4,47 m is de Ford Explorer minder groot dan hij lijkt. Naast een Focus Wagon steekt hij maar 10 cm verder uit. De elektrische SUV is onder leiding van de Nederlander Amko Leenarts ontworpen. De designers hebben het stoere, onverwoestbare karakter van de Amerikaanse Explorer willen vertalen naar de smaak van Europa. Wat ons betreft is het team van Leenarts in deze missie beslist geslaagd. De hoge, vierkante neus, de lange rechte daklijn en de vorm van de koplampen en achterlichten geven de Explorer iets onverschrokkens.

Leuke vondst: het formaat van de achterste zijruitjes wordt gemaskeerd door een streepjespatroon in de vorm van een surfzeil of haaienvin. Als je vanaf de bestuurdersstoel schuin naar achteren kijkt, heb je echter vrijwel onbelemmerd zicht op het verkeer. In tegenstelling tot heel veel andere elektrische SUV’s is de Explorer rondom heel overzichtelijk. Parkeersensoren en een -camera zijn standaard, maar in de stad krijg je niet snel het gevoel dat je leven daarvan afhangt.

Ook het interieur van de Explorer steekt doordacht en functioneel in elkaar. Van het centrale bedienings- en multimediascherm is de hellingshoek in kleine trapjes te verstellen, zodat alle tegels op het touchscreen voor iedereen goed onder handbereik zijn en je vervelende reflecties kunt elimineren. Met het scherm helemaal rechtop, heb je toegang tot een kluisje achter het scherm, dat met het afsluiten van de auto op slot wordt gedraaid. De hendel met draaiknop achter het stuur, voor het kiezen van de rijrichting, herkennen we uit de ID-modellen van Volkswagen.

Tussen de voorstoelen is een MegaConsole met een inhoud van 17 liter gecreëerd. Groot genoeg om een paar flessen frisdrank in op te bergen of je laptop of handtas uit het zicht in onder te brengen. Sowieso biedt de Explorer veel ruimte. Door de vlakke vloer zit je op de achterbank weliswaar met opgetrokken knieën, maar over de been- en hoofdruimte hoor je niemand klagen. De kofferbak meet 470 liter, met de achterbank plat past er 1.422 liter in. De RWD-versies mogen een aanhangwagen van (geremd) 1.000 kilo trekken, de tweemotorige AWD-versie kan maximaal 1.200 kilo aan.

Niet adaptief, toch verfijnd

Ford heeft ook voor het onderstel uitgebreid gewinkeld in het onderdelenmagazijn van Volkswagen, maar koos voor een andere combinatie van schroefveren, schokdempers en lagerbussen dan Volkswagen zelf. Ford wilde namelijk dat de Explorer als een échte Ford zou rijden. Vrij vertaald: verfijnd. Wat echter opvalt is de stevigheid van de schokdempers. Als je hoogstaand veercomfort op waarde schat, dan ervaar je de auto mogelijk als wat (te) stug en stuiterig. Adaptieve schokdempers zijn niet leverbaar.

Wanneer er even geen ander verkeer op de testroute te bekennen is, ondergaan we het meer dan toereikende motorvermogen door het rechterpedaal diep in te trappen en vallen we bochten met meer bravoure aan. De Explorer reageert scherp op de besturing en volgt zonder ongecontroleerde bewegingen de ingestuurde lijn. Een paar korte opeenvolgende doordraaiers en de Explorer gedraagt zich haast speels. Iets wat je eerder zou verwachten van een wat sportiever model als de Capri.

Rijke uitrusting

Absoluut een sterk punt van de Explorer is zijn rijke uitrusting. Standaard beschikt de auto over een elektrisch verstelbare bestuurdersstoel met een groot verstelbereik, verwarming én massage. En dat voor een vanafprijs van 40.350 euro (Standard Range 52 kWh). Eveneens standaard zijn 19-inch wielen, LED-koplampen, smartphone-integratie plus een draadloze lader, het kantelbare 14,6-inch multimediascherm en een heel arsenaal veiligheids- en rijhulpsystemen.

Voor 4.000 euro meer wordt de Premium-versie afgeleverd. Die heeft onder meer 20-inch wielen, een uitgebreid audiosysteem van Bang & Olufsen, een elektrisch bediende achterklep en matrix LED-koplampen. Heb je nog 800 euro extra te besteden (400 euro op de Premium), vergeet dan de optionele AGR-stoelen niet. Die bieden je lichaam een nog betere ondersteuning dan de vrij brede standaardzetels. Dat je voor een warmtepomp 1.200 euro extra moet betalen, is wat zuinig van Ford.

Ford weet uitstekend te maskeren dat de Explorer in dezelfde kraamkamer ter wereld is gebracht als de ID-modellen van Volkswagen. Het batterijpakket en de elektromotor(en) zijn identiek, maar daar weet het geslaagde design van de carrosserie en het interieur je ruim voldoende van af te leiden. IJzersterk punt is de rijke standaarduitrusting die je krijgt voor de scherpe vraagprijs. Ook de rijeigenschappen kunnen gerekend worden tot de pluspunten. Maar minnetjes zijn er ook: de hoogste laadsnelheid is helemaal niet zo hoog en een warmtepomp hoort bij een auto van deze klasse standaard te zijn.