Pilot van Shell Recharge: snelladen tegen dynamische tarieven

Exact het moment kiezen waarop stroom het goedkoopst is – het klinkt als iets voor energienerds met een thuisbatterij. Toch wil Shell dat concept nu naar het publieke snellaadnet brengen. Sinds 30 juni geldt bij ruim 1.600 ultrasnelladers van Shell Recharge in Duitsland een dynamisch laadtarief. Niet langer één vaste prijs per kilowattuur, maar een tarief dat meebeweegt met de uurprijzen op de elektriciteitsbeurs.

Het gaat om een pilot, voorlopig alleen beschikbaar voor gebruikers van de Shell Recharge-app of -laadpas. Daarmee kunnen ze bij het laden het actuele tarief inzien en profiteren van goedkopere stroom op momenten dat zon of wind overvloedig beschikbaar is. De prijsverschillen zijn niet enorm, het tarief kan per dag variëren met maximaal 6 cent per kWh, afhankelijk van het tijdstip.

Wat betekent dynamisch laden in de praktijk?

Het systeem koppelt het laadtarief aan de spotmarktprijs van elektriciteit, een model dat in de huishoudelijke sector al langer voorkomt – denk aan energiecontracten met uurtarieven. Nieuw is de toepassing bij publiek snelladen. Op papier klinkt het aantrekkelijk: laden wanneer het stroomaanbod piekt, bijvoorbeeld ’s middags bij veel zon, en zo goedkoper uit zijn.

Maar de praktijk vraagt om gewenning. EV-rijders moeten actiever hun laadsessies plannen en bewust kiezen voor momenten met lage tarieven. Zeker bij snelladen onderweg, waar gemak, plek en snelheid vaak leidend zijn, is het de vraag of dat gedrag op korte termijn verandert. Een paar cent verschil per kWh klinkt bescheiden, zeker vergeleken met abonnementstarieven of kortingsmodellen die Shell eveneens aanbiedt.

Commerciële prikkel, publieke meerwaarde of juist een drempel?

Volgens Shell biedt het dynamische model niet alleen financiële voordelen, maar ook een bijdrage aan netbalancering. "Wie laadt wanneer er veel zon of wind is, helpt het net – en krijgt daar financieel voordeel voor terug," aldus Florian Glattes, General Manager Shell Mobility DACH.

De gedachte is bekend uit smart charging-discussies: door laden te verschuiven naar momenten van veel aanbod, worden pieken afgevlakt en hernieuwbare bronnen beter benut. In de praktijk werkt dat alleen als voldoende gebruikers meedoen én als het prijsverschil interessant genoeg is om gedrag te sturen. Voor nu is het vooral een interessante stresstest voor de vraag: is de gemiddelde snellader bereid zijn gewoonten aan te passen voor een paar cent voordeel?

Onderdeel van Shell’s bredere strategie

Opvallend is dat Shell de pilot nadrukkelijk positioneert binnen een bredere strategie. Eerder dit jaar introduceerde het bedrijf al de Shell Recharge e-Deal, een abonnementsvorm waarbij klanten voor €4,99 per maand 25% korting krijgen tot een maximum van 400 kWh. Ook die deal is alleen via de eigen app en laadpas beschikbaar.

Daarmee bouwt Shell niet alleen aan een laadnetwerk, maar ook aan een gesloten ecosysteem waarin prijs, gedrag en klantbinding samenkomen. Dat is geen toeval. De concurrentie op de Europese laadmarkt groeit, net als het aantal aanbieders van eigen laadpassen, abonnementsvormen en loyaliteitsprogramma’s.

Door dynamische tarieven te combineren met andere prijsmechanismen, test Shell niet alleen techniek, maar ook de grens van klantentrouw en gedragsverandering.

Hoe uniek is dit tariefmodel?

Hoewel Shell wereldwijd actief is, speelt deze pilot zich voorlopig uitsluitend af in Duitsland. Toch is de relevantie voor Nederland evident. Snelladen met dynamisch tarief bestaat hier nog niet op publieke schaal. Thuisladen via dynamische tarieven is al wel ingeburgerd bij aanbieders als Tibber, Hegg, Frank Energie, Zonneplan of via slimme laadsturing zoals Jedlix – maar dat zijn alleen maar AC-oplossingen, geen DC-snelladers. Shell is dus een van de eersten die het concept vertaalt naar snel laden onderweg.

De vraag is hoe snel en in welke vorm dit model ook buiten Duitsland beschikbaar komt. Als het gedrag van Duitse gebruikers daadwerkelijk verschuift – en als de netwerkvoordelen meetbaar blijken – dan ligt een Europese uitrol natuurlijk voor de hand. Tegelijk kunnen Nederlandse beleidsmakers en netbeheerders het model gebruiken als casestudy: hoe stimuleer je laadgedrag zonder verplichting, met uitsluitend een prijssignaal?

In ieder geval is het lovenswaardig dat Shell een bekend concept uit de energiewereld naar de publieke laadinfrastructuur probeert te brengen. Het succes hangt niet alleen af van techniek of tarief, maar vooral van gebruiksgemak en de bereidheid van automobilisten om hun laadgedrag aan te passen. Een prijsexperiment dus – maar óók een test van gedragspsychologie onderweg.